आतां तुम्हां पुढें जोडीतसें हात । नका कोणी अंत पाहों माझा ॥२॥
आतां कोण भय धरी । पुढें मरणाचें हरी ॥ध्रु.॥ भलते ठायीं पडों । देह तुरंगीं हा चढो ॥२॥
परोपकारासाठी संतांचे जीवन असतेहे त्यांना समजले होते. संसारात राहून फक्त दुःखच भोगावे लागले हा त्यांचा अनुभव त्यांनी त्रयस्थ भावनेने सांगितला.
मरणाही आधीं राहिलों मरोनी । मग केलें मनीं होतें तैसें ॥१॥
जिवींच्या जीवना । तुका म्हणे नारायणा ॥३॥
अंतरीचें गुज बोलूं ऐसें कांहीं । वर्ण व्यक्त नाहीं शब्द शून्य
सोवळ्या ओंवळ्या राहिलों निराळा । पासूनि सकळां अवघ्यां दुरीं ॥ध्रु.
श्रीअनंता मधुसूदना । पद्मनाभा नारायणा
सासुरियां वीट आला भरतारा । इकडे माहेरा स्वभावें चि ॥१॥
अमृतानुभव
कामनेच्या त्यागें more info भजनाचा लाभ । जाला पद्मनाभ सेवाॠणी ॥ध्रु.
आज अस्तित्त्वात असलेल्या देहू मधील तुकारामजींशी संबंधित महत्त्वाची स्थाने अशीः
Somebody imagined that he was one particular Together with the all-pervading Brahma. He observed a donkey and tried to catch maintain of it as donkey was also Brahma. Donkey kicked him and ran away. Now the position of oneness with Brahma has also gone and donkey has also long gone.
अग्निकुंडामध्ये घातला प्रल्हाद । तरी तो गोविंद विसरेना